Zodra de laatste leerling zijn pen neerlegt, begint voor docenten het volgende examenritueel: de correctie. Hoe zorg je dat die klus geen uitputtingsslag wordt? Vijf praktische tips, voor én door docenten. De correctieperiode van het centraal schriftelijk examen is voor veel docenten een jaarlijks terugkerend ritueel van concentratie, structuur en tijdmanagement. De regels zijn streng, […]
“Wanneer word ik weer mezelf?” Die vraag komt vaker terug dan we denken bij vrouwen die na hun zwangerschapsverlof weer aan het werk gaan. In het onderwijs, waar de werkdruk hoog is en de ruimte voor maatwerk klein, komt die vraag extra hard aan. Toch lijkt die fase ook op de onderwijswerkvloer nog altijd een blinde vlek.
Op 24 april sprak de Tweede Kamer met experts, scholen en leerlingen over toetsing en selectie in het funderend onderwijs.
In deze blog voor Werkrust vat ik de belangrijkste inzichten samen. Over de druk van cijfers, de rol van de doorstroomtoets, en alternatieven zoals formatief toetsen.
💬 Met citaten van o.a. Karen Heij, het LAKS, Cito en CvTE.
🔍 En 5 vragen om jouw eigen toetspraktijk eens kritisch te bekijken.
👉 Lees het volledige artikel:
Dit jaar valt me voor het eerst de discussie over de vakantieplanning echt op. Vooral de meivakantie lijkt onderwerp van gesprek. Het AD wijdde er onlangs een uitgebreid artikel aan. Maar wat is eigenlijk precies het probleem? En waarom ervaren we dit als een probleem?
“Kun je ze een beetje in toom houden, die pubers?”
Het is een vraag die veel docenten bekend voorkomt. Soms grappend bedoeld, soms serieus. Net als opmerkingen over werkdruk, het salaris of de zomervakantie. In gesprekken en in de media duikt vaak een beeld op van het onderwijs dat zich beweegt tussen twee uitersten: aan de ene kant het zware werk met lastige klassen, aan de andere kant de suggestie van een relatief comfortabele baan met veel vrije dagen. Dat beeld is hardnekkig. En meestal incompleet.
Sumopakken en confetti maakten plaats voor sloopauto’s in brand. Is dit een onschuldige rite of passage, of zijn we een grens overgegaan?
Een dag vol traditie, chaos en afscheid
Voor veel eindexamenleerlingen is het dé dag waar ze jarenlang naartoe leven: de examenstunt. Een laatste speelse daad om hun middelbareschooltijd af te sluiten. In veel gevallen zijn de stunts grappig en creatief. Denk aan leraren die in een sumopak worden uitgedaagd, een voetbalwedstrijd tegen de docenten waar de hele school op afkomt, of een zelfgekozen thema waarbij zelfs de brandweer even meedoet.
Maandagochtend. Je loopt het schoolgebouw binnen en voor je het weet ben je alweer tien dingen tegelijk aan het doen. Hoeveel ruimte is er dan nog over in je hoofd? In een column introduceerde Ellen Deckwitz het woord hersenbudget: een treffende metafoor voor de mentale ruimte die je op een dag hebt. Zeker in het onderwijs is dat budget vaak sneller op dan je denkt. Wat doe jij als je merkt dat het ’te vol’ raakt? Wat helpt jou om binnen je grenzen te blijven?
Iedere dag is een storm van taken, berichten, lesvoorbereidingen, onverwachte vragen en onvoorziene drama’s. Je bent constant bezig, maar voel je je ook echt productief? Wat als je jouw schooldag zou indelen als een generaal?
De laatste schoolexamens zijn gemaakt, besproken en verwerkt. De vlag hangt nog net niet uit, maar de eindstreep komt in zicht. Op veel scholen – ook de mijne – start nu de examentraining. Geen reguliere lessen meer, maar blokuren waarin leerlingen zich per vak inschrijven. In kleinere groepen worden oude examens doorgeakkerd, vragen gesteld en strategieën besproken. Als docent is dit een verademing. De focus is voelbaar. Alsof de luxaflex in de hoofden van leerlingen eindelijk helemaal openstaan.
Maar dan komt de vrije val. Na een week examentraining volgt er vaak een projectweek of zelfs niets meer. En dan: twee weken meivakantie. Juist vlak voor de belangrijkste toets van hun schooltijd krijgen leerlingen ineens alle ruimte. Vrijheid om te plannen, te leren – of om helemaal niets te doen…
Werk jij ook in het onderwijs en ervaar je soms dat je werk nooit écht af is? Er ligt altijd wel een toets of werkstuk om na te kijken, er moet altijd nog een les voorbereid worden, en je mailbox vult zich continu met nieuwe berichten. Anders dan bij beroepen met een duidelijk eindproduct—zoals een timmerman die zijn werk zichtbaar afrondt—zien wij vaak niet direct het resultaat van onze inspanningen. Eerlijk gezegd geeft het beantwoorden van talloze mails aan het eind van de dag ook niet altijd het gevoel van trots. Hoe bepaal je dan of jouw dag geslaagd is? Ik heb een truc (die voor mij) werkt.
