Op 24 april sprak de Tweede Kamer met experts, scholen en leerlingen over toetsing en selectie in het funderend onderwijs.
In deze blog voor Werkrust vat ik de belangrijkste inzichten samen. Over de druk van cijfers, de rol van de doorstroomtoets, en alternatieven zoals formatief toetsen.
💬 Met citaten van o.a. Karen Heij, het LAKS, Cito en CvTE.
🔍 En 5 vragen om jouw eigen toetspraktijk eens kritisch te bekijken.
👉 Lees het volledige artikel:
Dit jaar valt me voor het eerst de discussie over de vakantieplanning echt op. Vooral de meivakantie lijkt onderwerp van gesprek. Het AD wijdde er onlangs een uitgebreid artikel aan. Maar wat is eigenlijk precies het probleem? En waarom ervaren we dit als een probleem?
“Kun je ze een beetje in toom houden, die pubers?”
Het is een vraag die veel docenten bekend voorkomt. Soms grappend bedoeld, soms serieus. Net als opmerkingen over werkdruk, het salaris of de zomervakantie. In gesprekken en in de media duikt vaak een beeld op van het onderwijs dat zich beweegt tussen twee uitersten: aan de ene kant het zware werk met lastige klassen, aan de andere kant de suggestie van een relatief comfortabele baan met veel vrije dagen. Dat beeld is hardnekkig. En meestal incompleet.
Op donderdag 25 april praten Kamerleden met experts over de rol van toetsen in het onderwijs. Wat toetsen we eigenlijk – en waarom?
Rondetafelgesprek Tweede Kamer: 25 april
Het gesprek raakt aan een kernvraag waar veel docenten, leerlingen én ouders mee zitten: waarom toetsen we, hoe toetsen we – en wat levert het eigenlijk op?
Sumopakken en confetti maakten plaats voor sloopauto’s in brand. Is dit een onschuldige rite of passage, of zijn we een grens overgegaan?
Een dag vol traditie, chaos en afscheid
Voor veel eindexamenleerlingen is het dé dag waar ze jarenlang naartoe leven: de examenstunt. Een laatste speelse daad om hun middelbareschooltijd af te sluiten. In veel gevallen zijn de stunts grappig en creatief. Denk aan leraren die in een sumopak worden uitgedaagd, een voetbalwedstrijd tegen de docenten waar de hele school op afkomt, of een zelfgekozen thema waarbij zelfs de brandweer even meedoet.
Maandagochtend. Je loopt het schoolgebouw binnen en voor je het weet ben je alweer tien dingen tegelijk aan het doen. Hoeveel ruimte is er dan nog over in je hoofd? In een column introduceerde Ellen Deckwitz het woord hersenbudget: een treffende metafoor voor de mentale ruimte die je op een dag hebt. Zeker in het onderwijs is dat budget vaak sneller op dan je denkt. Wat doe jij als je merkt dat het ’te vol’ raakt? Wat helpt jou om binnen je grenzen te blijven?
In het onderwijs is de lunchpauze vaak een soort tussenzone: net geen lestijd, maar zeker ook geen rustmoment. En toch is dat precies wat we juist wél nodig hebben. Laatst las ik een post van Stijn Nieman die me aan het denken zette. Hij schreef dat je tijdens een werk-lunch drie dingen misloopt: rust voor je hoofd, contact met collega’s en een gezonde eetpauze. En eerlijk gezegd: dat herken ik.
